Op 19 juni 2015 dienen VVD, PvdA en D66 een Initiatiefwet Partneralimentatie in bij de Tweede Kamer en bij de Raad van State. Deze partijen willen de wet aanpassen aan deze tijd en beogen daarmee meer vrouwen aan te zetten om economisch zelfstandig te zijn.
Belangrijkste veranderingen zijn:
• De grondslag om partneralimentatie toe te kennen is niet meer “de plicht om de partner te onderhouden, ook na het huwelijk”, de zogenoemde lotsverbondenheid, maar “het bieden van een compensatie voor de achterstand op de arbeidsmarkt” oftewel: het verlies aan verdiencapaciteit.
• De duur van de partneralimentatie wordt verkort van maximaal 12 jaar in de huidige wet naar maximaal 5 jaar in de nieuwe wet. Dit hangt samen met het uitgangspunt dat “een ieder in zijn/haar levensonderhoud dient te voorzien”.
Op 30 september 2015 uit de Nederlandse Vrouwen Raad in een brief aan de minister van Veiligheid & Justitie en aan de leden van de Vaste Kamercommissie voor Veiligheid & Justitie van de Tweede Kamer haar vrees dat de realisering van het wetsontwerp leidt tot meer gescheiden vrouwen in de bijstand i.p.v. meer financieel onafhankelijke vrouwen, zoals de bedoeling van de indieners is.
Op 5 november 2015 lanceert de Studiegroep Economisch Zelfstandig, ontstaan vanuit de Nederlandse Vrouwen Raad en op initiatief van lidorganisatie WOUW, de website www.economischzelfstandig.nl. Aanleiding is de onlangs ingediende initiatiefwet Partneralimentatie.
Op 14 maart 2017 komen initiatiefnemers met een Nota van wijziging waarmee het Wetsvoorstel Partneralimentatie enorm opknapt. De rechtsgrond van partneralimentatie wordt teruggedraaid van ‘verlies aan verdiencapaciteit tijdens het huwelijk’ naar ‘levenslange lotsverbondenheid’. Dit heeft grote consequenties voor de berekening van de hoogte van de partneralimentatie.
Op 11 juni 2018 komen VVD, PvdA en D66 met een Tweede nota van wijziging. De grondslag werd al op 14 maart 2017 hersteld en het verdienmodel eruit gehaald, maar de drie partijen handhaven verlaging van de duur van alimentatie van 12 naar 5 jaar.
In reactie hierop roept de Nederlandse Vrouwen Raad op 3 september 2018 de minister van Justitie en Veiligheid op om de huidige wet op de partneralimentatie te handhaven en de duur van de partneralimentatie niet terug te brengen van 12 naar 5 jaar.
Op 27 november 2018 stuurt de Nederlandse Vrouwen Raad ter voorbereiding van het plenaire debat in de Tweede Kamer over de herziening van de wet Partneralimentatie opnieuw een brief overheid en politiek.
Op 11 december 2018 wordt de initiatiefwet Partneralimentatie als hamerstuk, dus zonder discussie, aangenomen in de Tweede Kamer. Behalve de CU en de SGP gaan alle Kamerleden akkoord met de vermindering van de duur van de partneralimentatie na een scheiding van 12 naar 5 jaar.
Op 15 januari 2019 vraagt de Nederlandse Vrouwen Raad in een brief aan de initiatiefnemers, de minister van Rechtsbescherming en de leden van de Commissie Justitie en Veiligheid in de Eerste Kamer om voor dat het wetsontwerp daar wordt behandeld eerst het Interdepartementaal Beleidsonderzoek Deeltijdwerk af te wachten. Dit beleidsonderzoek onderzoekt welke obstakels er liggen waardoor zorgtaken en deelname aan de arbeidsmarkt nog steeds ongelijk verdeeld worden tussen beide partners. Dit verzoek sluit aan bij de motie van GroenLinks tijdens de behandeling in de Tweede Kamer op 6 december 2018.
Op 21 mei 2019 wordt de initiatiefwet partneralimentatie in de Eerste Kamer aangenomen. In de laatste plenaire vergadering in de Eerste Kamer is de Nederlandse Vrouwen Raad tot twee keer toe met naam en toenaam door het CDA aangehaald. Dat is best bijzonder omdat bij alle Kamerdebatten verder geen belangenorganisaties werden genoemd.
Op 1 januari 2020 treedt de Wet Partneralimentatie in werking.
