Blog 1: De Algemene Vergadering van de VN – hoe werkt dat precies?
Toen ik verkozen werd tot VN Vrouwenvertegenwoordiger, was het duidelijk dat ik in die functie de Algemene Vergadering zou toespreken. Je weet wel – er is zo’n tijd in het jaar waarbij alle wereldleiders samenkomen om hun zegje te doen in die grote zaal met de gouden achtergrond. Maar wat is de Algemene Vergadering nu eigenlijk precies?
Die week waarin alle leiders samenkomen, heet de high level week. Maar de Algemene Vergadering zelf kan bijna het hele jaar in beslag nemen. De Algemene Vergadering ontmoet elkaar jaarlijks in een sessie op de derde dinsdag van september, en vervolgens eindigt die pas weer de september daarop – of wanneer alle zaken op de agenda behandeld zijn. Sessies worden gehouden op het hoofdkantoor van de Verenigde Naties in New York, tenzij de meerderheid van de Algemene Vergadering (AVVN) voor een andere locatie stemt.
De AVVN bestaat uit 6 commissies, allemaal met een specifiek focuspunt. De Vrouwenvertegenwoordiger spreekt tijdens de Derde Commissie (3C), die zich richt op mensenrechten. Nog specifieker spreekt ze op dagen die specifiek over vrouwenrecht gaan. Dit zijn meestal een tot drie dagen, en elke dag is verdeeld in twee sessies; van 10.00-13.00 en van 15.00-18.00.
De ochtendsessie van de eerste dag van een nieuw thema start meestal met interactieve dialogen – en we geven toe, die zijn eigenlijk niet echt interactief. Experts uit het veld hebben 8 tot 15 minuten om te vertellen over hun werk in het afgelopen jaar. Daarna kunnen de aanwezige landen reageren en vragen stellen. Nadat iedereen zijn zegje heeft gedaan, zijn de experts weer aan de beurt. Deze sessies zijn over het algemeen erg interessant, aangezien je er de laatste ontwikkelingen binnen verschillende thema’s hoort. Mee- of terugkijken? Dat kan via UN Web TV.
De sessies hierna bestaan uit statements door groepen landen (8 minuten) of door individuele landen (5 minuten). Elke groep of elk land deelt zijn visie op het desbetreffende onderwerp hier met de rest van de afgevaardigden. Dit is het onderdeel waarbij de Vrouwenvertegenwoordiger voor Nederland aan bod komt.
Is dat nou alles wat de AVVN doet? Niet echt. Het meeste werk wordt buiten deze plenaire sessies om verzet. Erbuiten worden resoluties gepresenteerd en wordt druk onderhandeld. Het gaat hierbij meestal om gesloten sessies, zodat landen alle vrijheid hebben om hun positie duidelijk te maken en om te onderhandelen. Resoluties die de AVVN aanneemt zijn niet wettelijk bindend, maar dat maakt ze niet minder belangrijk; ze vormen het fundament waarop wetten en beleid gebaseerd kunnen worden. Deze resoluties creëren de taal waarmee wereldwijd over specifieke thema’s en problemen kan worden gesproken. Veel van de onderhandelingen gaan dan ook over taal; zeggen we bijvoorbeeld sekse of gender? Zeggen we vrouwen in al hun diversiteit of alle vrouwen? En hebben we het over access to justice, of voegen we daar and accountability aan toe? En waarom kiezen we voor het een en niet het ander?
Ik had het genoegen om mee te kijken tijdens de onderhandelingen over de resolutie om geweld tegen vrouwen en meisjes tegen te gaan. Deze resolutie wordt mede gefaciliteerd door Nederland. Eerlijk gezegd is dit waar het echte werk plaatsvindt. Ik was blij verrast door de sfeer in de zaal; de camaraderie tussen alle afgevaardigden, net als het gevoel voor humor waarmee men zich langs de moeilijke onderwerpen en de brede belangen van 193 lidstaten manoeuvreert. Het was leuk en intrigerend om te zien en een wereld van verschil met de VN die we normaalgesproken te zien krijgen.
Dit was de AVVN in een notendop. Als je nog steeds niet het idee hebt een volledig beeld te hebben van de organisatie, geen zorgen; ik heb mijn eigen beeld ook nog niet volledig kunnen vormen. Er zijn zoveel onderdelen, commissies en raden. Dit is echter een goed begin om de wereld van de VN verder te ontdekken, en ik neem je graag met me mee!
Groetjes,
Enaam
Blog 1: The UN General Assembly – how does it work?
When I applied to be the Women representative for the Netherlands to the UN, it was clear that I would be able to speak at the General Assembly. You know – that time of the year when all world leaders come together to say something in that big room with the gold backdrop. But what is the General Assembly really?
The week in which all leaders come together is called high level week. But the General Assembly in its totality can take up almost the whole year. The General Assembly meets annually in a regular session that opens on the third Tuesday of September, and runs until the following September or until all issues on the agenda are addressed. Sessions are held at United Nations Headquarters in New York, unless changed by the General Assembly (UNGA) by a majority vote.
The UNGA consists of 6 committees – each with a specific focus. When the Women representative for the Netherlands speaks, that is part of the Third Committee (3C) which focuses on Human Rights. Specifically, she speaks on the days that are concerned with women’s rights. Usually this will take up to three days, and each day is structured in sessions from 10:00-13:00 and from 15:00-18:00.
The morning session of the first day of a new theme starts with interactive dialogues – which are not really interactive, we all admit. Experts in the field have 8-15 minutes to report on the issue and on the work they have done the past year. Afterwards, countries can raise questions or concerns. After everyone has had their say, the experts can respond. In general these sessions are very informative, as you are hearing the latest on a specific theme. You can follow and (re)watch these through UN Web TV.
The sessions afterwards are a series of statements by groups of countries (8 minutes) or national statements (5 minutes). Here every group or country shares their view on a topic with the rest of the countries. This is the part where the Women representative speaks on the slot for the Netherlands.
So is this all the UNGA does? Not really. Most of the work is done outside of these plenary sessions, where resolutions are presented and negotiated. These are usually closed sessions so that there is freedom for each country to provide its position and negotiate it. Resolutions that are adopted by the UNGA are not legally binding, yet they are important, as they provide fundaments upon which laws and regulations can be built. They create language that can be globally adopted as a minimum standard around themes and topics. Much of the negotiations are about language; do we say sex or gender? Do we say women in all their diversities or all women? Do we say access to justice or do we add and accountability? And why do we agree on one or the other?
I had the pleasure to sit in on the part of the negotiations on the resolution about Violence against Women and Girls, co-facilitated by the Netherlands. And frankly, this is where the real work happens. I was pleasantly surprised by the atmosphere in the room; the camaraderie between all delegation members and also the humor through which everyone maneuvered the tough topics and broad interests of 193 member countries. It was fun and intriguing to watch and very different from what we usually see and think about when we think of the UN.
In a nutshell: this is the UNGA. If you still feel you don’t really have a full view, I understand, as I still don’t have the feeling I do either. There are so many bodies, committees and councils. It is however a good base for further exploration of the wide world of the UN, and I invite you to do so with me!
Warmly,
Enaam
